زندگی نامه حضرت آیت الله حاج سید صابر جباری (ره) امام جمعه فقید بهشهر

 حضرت آیت ا… سید صابر جبّاری در نهم فروردین ۱۳۱۷ در روستای متکازین از توابع شهرستان بهشهر در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشودند. پدر ایشان، حجت الاسلام والمسلمین حاج سید محمد جبّاری، که خود در کسوت روحانیت بودند از کودکی به تعلیم فرزندشان همّت گمارد؛ به طوری که ایشان در ۱۲ سالگی سطح مقدماتی علوم اسلامی را آموخته و آماده ی کسب معارف بالاتر شدند؛ لذا به حوزه ی علمیه ی کوهستان بار سفر بستند و نزد علمایی چون آیت الله العظمی کوهستانی، حجج اسلام سمچولی و سید زکریا حسینی متکازینی به تحصیل علوم حوزوی پرداختند.

ایشان در سن ۱۴ سالگی توانستند جایزه ی ادبیات عرب در صرف و نحو را از دست عالم بزرگوار، آیت الله العظمی کوهستانی دریافت کنند. مدتی بعد به حوزه ی علمیه ی نوکنده نزد آیات عظام نصیری و ربانی رفته و قریب به یک سال بعد راهی حوزه ی علمیه مشهد شدند. سفر به مشهد باعث تلمّذ ایشان نزد اساتید بزرگی چون آیت الله ادیب نیشابوری و آیت الله مهدوی دامغانی شد؛ لکن ایشان که تحصیل در قم را در اندیشه می پروراندند، بعد از توقفی کوتاه در حوزه ی علمیه نوکنده، در سال ۳۷-۱۳۳۶ راهی قم شدند و دریچه ی فهم علوم اسلامی خود را با حضور در درس خارج فقه مرجع جهان تشییع، آیت ا… بروجردی، هرچه بیشتر گشودند. به طوری که با کسب نمره ی عالی در امتحان خارج فقه آن مرحوم مفتخر  دریافت شهریه از این درس نائل شدند. پس از آن با حضور در درس آیات عظام فاضل لنکرانی ،نوری همدانی ،مشکینی ،سلطانی ،شاهرودی ،حضرت امام خمینی(ره) ،مرعشی نجفی ،گلپایگانی ،میرزاهاشم آملی ،علامه طباطبایی ،بهجت و… مدارج عالی علوم اسلامی را آن چنان سپری کردند که در سال ۱۳۴۰ در سن ۲۴ سالگی به درجه ی رفیع اجتهاد نائل آمدند و از همان زمان در سطوح عالیه ی فقه و اصول در حوزه ی علمیه قم مشغول تدریس شدند.

این عالم بزرگوار علاوه بر حضور در صحنه های عالی علمی، مجاهدی نستوه در زمان طاغوت و ۸ سال دفاع مقدس بودند. از نیمه ی سال ۱۳۴۱ تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی در معیت علمای وارسته ی مازندرانی چون شهید مجاهد آیت الله هاشمی نژاد، آیت الله جوادی آملی، مرحوم آیت الله صالحی مازندرانی، مرحوم آیت الله هادی روحانی و … به مبارزه علیه رژیم شاهنشاهی پرداختند.

در سال ۱۳۴۲ در درگیری روحانیون با ساواک در مدرسه ی فیضیه ی قم حضور داشتند و قبل از آن نیز در تجمّعی که طلّاب در قم به علت بازداشت حضرت امام (ره) به راه انداخته بودند، سیلی محکمی به گوش رئیس شهربانی وقت به دلیل انداختن قرآن از دست یکی از روحانیون زدند و همین باعث درگیری شدید بین طلّاب و عمّال رژیم فاسد پهلوی شد.

ایشان در سال های قبل و بعد از انقلاب همواره جهت تبلیغ به شهرهای مختلف کشور از جمله مشهد ، گرگان ، سمنان ، دامغان ، فومن ، اراک ، خوانسار، آمل، فریدونکنار، محمودآباد، توابع قم و … رفتند و در روشنگری مردم نسبت به مسائل روز جامعه نقش مؤثّری داشتند؛ چنانکه هنگام به ثمر نشستن پیروزی انقلاب در فریدونکنار ، مردم به اتفاق ایشان شهربانی شهر را تسخیر و نیروهای آن را خلع سلاح کردند.

پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، در سال ۱۳۵۹ از سوی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران ـ حضرت امام خمینی (ره) ـ به سِمَت امامت جمعه ی شهرستان بهشهر منصوب شدند. در همان ایّام آغازین که عراق، جنگی نابرابر را بر ما تحمیل کرد. حضرت آیت الله جباری ، برای بازدید از مناطق جنگی تا سر پل ذهاب رفتند. این توجه ایشان به وضعیت جنگی کشور باعث شد علاوه بر تلاش برای پشتیبانی رزمندگان در پشت جبهه، ۱۹ بار نیز به مناطق جنگی غرب و جنوب کشور، برای بردن کمک های مردمی و اطّلاع از وضعیت رزمندگان از یگان های ارتش و سپاه حتی تا خطوط مقدم رخت عزیمت ببندند.

در تأیید زحماتشان در ۸ سال دفاع مقدس، همین بس که بیش از نیمی از شهدای شهرستان های بهشهر و گلوگاه در وصیت نامه های جهادی و انقلابی خود تاکید کرده اند ایشان بر اقامه نمازشان را بر عهده بگیرد و سخنران مراسمشان باشد؛ و ایشان هم به شایستگی پاسخ این محبّت را با اقامه ی نماز برای قریب به اتفاق شهدای این دو شهرستان داده اند. همین الفت میان ایشان و شهدا باعت شد که پس از پایان جنگ تحمیلی، ارتباط نزدیک با خانواده ی شهدا و بسیجیان ادامه یافته که تجلی این ارتباط صمیمانه را با حضور در یادواره های شهدای شهرستان بهشهر شاهد بوده ایم.

۲۰ هزار سخنرانی ایشان در حوزه های مختلف اجتماعی، علمی، سیاسی و … نیز شاهد خوبی بر ارتباط نزدیک این بزرگوار با مردم و حضور در محافل عمومی مانند یادواره ها وهیات های مذهبی می باشد.

ابتکارات ویژه ی ایشان ، راه اندازی دسته جات عزاداری در شب شهادت ائمه معصومین(ع) و حرکت به سوی مسجدی که به نام آن امام همام مزین شده است از جمله اقدامات در راستای نشر محبت ورزی و ارادت به آستان اهل البیت علیهم السلام در میان توده های مردم قلمداد کرد.

حضور فعال این عالم خستگی ناپذیر در عرصه های مختلف باعث شد تا در سال ۱۳۷۵ به انتخاب مردم ولایتمدار استان مازندران به مجلس خبرگان راه یابند و تاکنون نیز در این کسوت به خدمت مشغول باشند. علاوه بر آن، عضویت در شورای سیاستگذاری ائمه جمعه ی استان مازندران و نیز قائم مقامی شورای مدیریت حوزه های استان مازندران نیز در زمره ی مسؤولیت های ارزشمند این عالم بزرگوار می باشد.

ایشان در مدت ۳۰ سال گذشته هرگز جلسات درس و بحث علمی را تعطیل نکردند و علاوه بر اینکه رئیس حوزه ها ی علمیه ی امام صادق (ع) ، چهارده معصوم ، جبل النور و قدسیه ی شهرستان بهشهر می باشند، خود نیز به تدریس خارج فقه و اصول، اعجاز علمی قرآن مجید، تفسیر و اخلاق در حوزه، دانشگاه و نهادهای مختلف از جمله جهاد، سپاه و … مشغول می باشند. علاوه بر این پژوهش های زیادی از این عالم بزرگوار از جمله کتاب «اعجاز الدلیلین»  بجا مانده که امید است به زودی در اختیار عموم قرار بگیرد.

ایشان در سال های بعد از انقلاب بانی خدمات عام المنفعه ی زیادی بودند که از آن جمله می توان به ساخت مدارس، مساجد و اماکن مذهبی متعدد، پیگیری جدّی برای ساختن بیمارستان های امام خمینی(ره) و شهدای بهشهر، ایجاد دانشگاه علم و فناوری مازندران، تداوم و بقاء دانشگاه پیام نور، ایجاد درمانگاه و خانه های بهداشت و از همه مهم تر ساخت مسجد جامع و مصلاّی بزرگ شهرستان بهشهر و… اشاره کرد.

و سرانجام این عالم عامل پس از سال ها تلاش، مبارزه، مجاهدت و همراهی با مردم در ساعت ۶صبح ۹۳/۰۶/۱۰ پس از اقامه نماز صبح روح بلند و عرشی اش به ملکوت اعلی پیوست.