در باستان شناسی که در غار کمربند در حوالی بهشهر انجام شد ، اشیایی شبیه به سر دوک ، که متعلق به شش هزار سال قبل از میلاد مسیح کشف شد نشان می دهد مردم آن زمان از فن ریسندگی و تبدیل پشم به نخ اطلاع داشته اند.
مازندران نیز از جمله مناطقی است که نساجی و بافته ها به صورت سنتی از قدیم الا یام تا کنون در آن رواج دارد که یکی از مناطق فعال در زمینه بافته های دستگاهی در مازندران روستای متکازین است .
از مهمترین این ابزار می توان دستگاه چل برای ریسیدن نخ و پیچیدن نخ ریسیده شده به دور ماسوره اشاره کرد .
دستگاه چلیچه نیز برای کلاف کردن الیاف استفاده می شود و ماکو پود را از بین تارها عبور می دهد.
دستگاه اصلی که جهت بافت مصنوعات مورد استفاده قرار می گیرد در گویش محلی چاله یا کرگه چال نام دارد.
ساختمان این دستگاه چوبی است و در گوشه ای از اتاق بر سطح زمین قرار می گیرد در نتیجه جای کمی اشغال می کند .
برای بافت گلیمچه متکازین معمولا نخ های پشمی به رنگ سفید ، قرمز ، سورمه ای استفاده می شد اما امروزه با توجه به سلیقه مشتریان رنگهای شیری ، کرم ، آبی ، آبی آسمانی ، صورتی و سبز نیز استفاده می شود .
آفتاب تیره ، پیاله گل ، چخماخی ، سماتی ، چهاربرج ، چهاربرج قدیمی ، مل ، پر کلایی گل ، پیاله ، دگل پیاله ، چپ پیچ پیاله و پنجوک نقش هایی است که در بافت گلیمچه متکازین استقاده می شود.
در چند سال گذشته با توجه به تغییراتی که در نحوه زندگی و سلیقه عامه مردم بوجود آمده با فندگان برای جذب مشتری اقدام به تغییر در ابعاد گلیمچه ، طرح ، رنگ ، فرم مطا بق با سلیقه مشتری کرده اند.
همچنین این دستبافته در روستای متکازین از توابع بهشهر در شرق مازندران تولید می شود که متکا، زین اسب ، زیرانداز، پادری ، پشتی ، سجاده ، کیف و سفره از جمله دستاوردهای آن است.
5 هزار تخته گلیمچه به ارزش 450 میلیون تومان سالانه در مازندران تولید و از طریق استانهای آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی به کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه،آلمان و کشورهای عربی صادر می شود/باشگاه خبرنگاران جوان
