گزارش تصویری بیست و یکمین یادواره علماء و شهدای روستای متکازین

بیست و یکمین یادواره علماء و شهدای روستای متکازین

روستای متکازین(قسمت چهارم)

💠بسم الله الرحمن الرحیم💠

ص۴

روستای زیبای متکازین

روستای متکازین در حال حاضر تقریبا از ۵ طایفه به نام های تاج ها، داوودها، شیخ ها که غیر سید و میرامینی و میرحسنی که سادات می باشند، تشکیل شده است. در حال حاضر یک خانوار از تاج ها، دو خانوار داوودها، طه خانوار شیخ ها،۱۵ خانوار میرحسنی ها و ۱۲ خانوار از میرامینی ها مجموعا با جمعیت حدود ۱۰۰ نفر زن و مرد به صورت بومی و دائم در محل سکونت دارند. این جمعیت و خانوار آن حدود شش ماه سال به ۲۵۰ خانوار و با جمعیت ۱۰۰۰ الی ۱۵۰۰ نفر در حال زندگی می باشند.در دوران قبل از انقلاب، دو طایفه سادات میرامینی و میرحسنی به علت های مختلف دچار اختلاف و درگیری های شدید شده بودند. به همین علت عده ای از میرامینی ها از ورود به مسجد،حمام توسط اکثریت اعضای محل منع و جلوگیری می شدند. لذا این تعداد از اهالی جهت فشار آوردن به مردم محل در پناه خوانین منطقه یخکش قرار گرفته و از آن طریق اعمال قدرت به زور می کردند. این تعداد از اهالی،قسمتی از اراضی و زمین های محل را به خوانین مخصوصا به قدرت اله خان یخکشی واگذار نمودند که این زمین ها عبارتند از:یورکش،قلعه دوک و پشت کمر میباشند که مردم محل اجازه ورود به آن منطقه و تهیه هیزم را نداشتند.عمّال خان، چاربدارها و اسبانشان را گرفته و هیزم ها را به روستای پچت در منزل خان می بردند و مردم را مورد اذیت و آزار قرار می دادند.با عنایت به این که روستای متکازین از قدیم الایام خرده مالک بوده و تحت قیومیت هیچ خانی قرار نداشتند اختلافات محلی شدیدی وجود داشت که جلوی عمران و آبادی و توسعه روستا را گرفته بود.یکی از کارهای مهمی که حضرت آیت الله نصیری و پیروش حضرت آیت الله جباری در محل انجام دادند ریشه کنی این اختلاف بود.مردمی که در اختلاف می سوختند روزی خانه و طویله همدیگر را آتش می زدند،در صحرا گاو و گوسفند هم را می دزدیدند،گندم و جو تراشیده شده و بام بارها را آتش می زدند و خسارت جبران ناپذیری به همدیگر وارد می نمودند؛ حتی با یاغی ها و دزدان خارج از روستا نیز ساخت و پاخت نموده و به خانه های متنفذین محلی یورش برده و آن خانه ها را مورد تاخت و تاز قرار داده و اهالی خانه ها را مورد اذیت و آزار قرار میدادند و به نوامیس مردم رحم نمی کردند، مرحوم آیت الله نصیری طلایه دار وحدت و یکپارچگی محل گردید. محلی که در آتش کینه و نفرت و نفاق می سوخت به گلستان تبدیل نمود.بیش از نیم قرن است که مردم محل بدون اختلاف در کنار همدیگر با برادری و یکپارچگی زندگی می نمایند.

#ادامه_دارد...

منبع:سید جبل النوری

روستای متکازین(قسمت سوم)

💠بسم الله الرحمن الرحیم💠

ص٣

روستای زیبای متکازین

بعداز باز گشت حضرت آیت الله نصیری از نجف اشرف با تحصیلات عالیه ی اجتهاد در دهه‌ی ١٣٣٠ اقدام به تٵسیس حوزه علمیه‌ی نوکنده نمود،در آنجا سکنی گزید.حوزه‌ی علمیه ی نوکنده یکی از حوزه های علمیه‌ی موفق آن روز مازندران بود، آیت الله نصیری ضمن تبحر در شاگرد پروری برای معرفت و دانش  شاگردانش نیز همت گماشت. 

همان سالها بود که آیت الله به فکر تٵسیس علمیه ی دیگری افتاد که در راستای آن حوزه‌ی علمیه ی روستای متکازین را تجدید بنا کرد. لذا در کنار مسجد جامع روستای متکازین اقدام به ساخت ١٢عدد حجره در دو طبقه نمود که بعداز پایان تحصیلات در نوکنده در فصل تابستان حوزه‌ی علمیه‌ی روستای متکازین دائر بود. طلبه های زیادی از راه های دور و نزدیک به این حوزه می آمدند و مشغول درس و بحث میشدند.

بزرگان زیادی در این حوزه‌ی علمیه تربیت یافته و در خدمت اسلام و مسلمین قرار گرفته اند.

از جمله‌ی آنها؛

از آیت الله محمدی لائینی(ره)

آیت الله حاج سیدصابر جباری(ره)

آیت الله ربانی(ره)

همچنین آیت الله گرائیلی و آیت الله طبرسی نماینده ی ولی فقیه در مازندران که از شاگردان حضرت آیت الله نصیری به حساب می آیند را می توان نام برد.

آیت الله نصیری ضمن استادی در حوزه های متکازین و نوکنده در کارهای عمرانی روستاهای منطقه‌ی جبل النور نیز از قبیل  ساخت مسجد حمام تعمیر و مرمت راه های مالروی روستایی تأمین آب شرب بهداشتی روستاها همت گماشت.

در مسائل حقوقی مردم نیز آنان را هدایت و راهنمایی می نمود و درجهت حل اختلاف آنها برمی آمد. 

از جمله کارهایی که حضرت آیت الله نصیری در روستای متکازین در دهه های ١٣٣٠تا١٣۴٠ انجام داد؛ احداث حوزه‌ی علمیه، احداث مسجد جامع، احداث حمام، احداث منبع آب شرب لوله کشی و بهداشتی برای قسمتی از روستا مسجد و حمام. آیت الله نصیری اقدام به سنگفرش نمودن کوچه و خیابان روستا با مشارکت مردم همت نمود و روستای متکازین را از این امکانات بهره مند ساخت. درصورتی که در قبل از انقلاب، متکازین هم مثل بقیه ی روستاها دارای انجمن عمرانی ده، کدخدا، خانه‌ی انصاف و حزب رستاخیز و شرکت تعاونی روستایی به مرکزیت یارسم بود.

#ادامه_دارد...

منبع:سید جبل النوری

جبل النور

بسم الرحمن الرحیم

جبل النور به کوهی گفته میشود که در مکه ی مکرمه قرار دارد.

که پیامبر گرامی اسلام پیامبر رحمت و برکت حضرت محمد (ص) در دوران جوانی قبل از بعثت در داخل غار حرا که بر بالای همین کوه جبل النور قرار دارد مشغول عبادت و راز و نیاز به درگاه باری تعالی مبعوث به رسالت شد در همان جا بود که خداوند خواندن را توسط جبرئیل امین به پیامبر گرامی ما آموخت به علت اینکه منطقه ی ییلاقی و کوهستانی شهرستان بهشهر از زمان های دور و گذشته محل رشد و نمو عالمان دینی همچون مرحوم آیت الله میرداماد داماد شاه عباس صفوی و امام جمعه ی وقت اصفهان,آیت الله میرمحمدیوسف حسینی متکازینی عصر ناصری دوره ی قاجار و شهید سید ملک حسین بن سید حسن که در دوره ی امیر تیمور گرکانی یکی از سرداران بزرگ لشکر امیر تیمور در فتح شام و حلب باتاریخ ۸۱۵سال پیش دفن در روستای متکازین, حضرت آیت الله شیخ احمد اسدی کوایی حضرت آیت الله ربانی از روستای آغوزدره,حضرت آیت الله  شریعتی از روستای اندرات ,حضرت آیت الله شیخ اسد الله فاضلی بیشه بنه ای و حضرت آیت الله حاج میرتقی  نصیری متکازینی و حضرت آیت الله آقاشیخ نجف نجفی سمچولی که در منطقه ی عشرستاق روستای جوربند ساکن بوده است و حضرت آیت الله آقا شیخ جبار فقیهی کلایی و خیلی از عالمان برجسته ی دینی که از این منطقه ی کوهستانی و ییلاقی شهرستان بهشهر برخاستند هرکدام نقش برجسته ای در تاریخ علمی سیاسی اجتماعی فرهنگی منطقه و کشور ایران داشته اند و این بخش نیز در دوران انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به رهبری مرجع عالی قدر جهان اسلام حضرت آیت الله العظمی امام خمینی(ره) و در دوران دفاع مقدس ۲۷۳ تن شهید تقدیم این نظام مقدس نموده اند به همین مناسبت این منطقه ی کوهستانی محل زندگی سادات بزرگوار علوی و فاطمی به وجود مزار چندتن از امام زادگان واجب التعظیم توسط حضرت آیت الله جباری سید العلمای استان مازندران امام جمعه ی فقید شهرستان بهشهر و عضو مجلس خبرگان رهبری نام جبل النور بر این منطقه ی کوهستانی شهرستان بهشهر نهاده شده است الحق و الإنصاف این نام برازنده ی این منطقه از کشور مقدس جمهوری اسلامی ایران نامش برای همیشه جبل النور بماند .

ان شاءالله تعالی

نمی از یمی

کتاب نمی از یمی (سیری در زندگی ، احوال و شخصیت حضرت آیت الله حاج آقا میر تقی حسینی نصیری ) به کوشش و قلم سرکار خانم الهه رضایی به چاپ رسیده است.